4/6/09

O, tempora, o mores!!! Μουρλάθηκαν οι νόνες!

     Τις τελευταίες μέρες είμαι σε μια υπερένταση, μία τσίνια. Άσε που με το τίποτα γίνομαι μπουρλότο. Μου λείπουν διακοπές και σαν το άλογο που οσμίζεται τον σταύλο του, άρχισα τον τριποδισμό; (μισοκλεμμένο από τον Ροϊδη) Είναι ανάδρομος κάποιος πλανήτης; Δεν ξέρω. Πάντως όλα και όλοι μου φταίνε και πρώτα από όλους εγώ η ίδια. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και αρχίζω τον εσωτερικό μονόλογο: ''Εμ βέβαια, αυτή μου φταίει. Μα φάτσα είναι αυτή; Μαλλί είναι αυτό; Τις προάλλες, η άλλη με πέρασε για μάνα της αδελφής μου και ας έχουμε μόνο, ένα χρόνο διαφορά. Αλλά δεν είχε άδικο,με τα μαλλιά μονίμως τραβηγμένα πίσω χαμηλά, σε κοτσίδι, πάλι καλά που δεν με είπε και γιαγιά της.Όχι, όχι, άδικο δεν είχε. Πρέπει να με φροντίσω λίγο, να με περιποιηθώ, να ανανεωθώ. Θα αλλάξει και η διάθεσή μου, βρε αδερφέ!'' Έτσι λοιπόν και αμ έπος, αμ έργον, πάω στο κομμωτήριο για να ανανεώσω το look και τη διάθεση. Αν μη τι άλλο θα χαλάρωνα, καθότι το μαγαζί διαθέτει πολυθρόνα μασσάζ για όση ώρα είσαι στον λουτήρα συν το θεϊκό μασσάζ στο τριχωτό της κεφαλής από τα χεράκια της βοηθού.
''Πως να τα κόψουμε'' η κομμώτρια
''Κοντό ντεγκραντέ καρέ με μίτες μπροστά''  ευθαρσώς εγώ. Με καθίζει κάτω και αρχίζει τη κουρά του προβάτου. Βλέπω τις ξανθές, μεταξένιες μπούκλες μου, να πέφτουν κάτω. (Εντάξει Βάσω και κορίτσια, μη γελάτε)...Ε, χμ, τα κατσιδόμαλλά μου ήθελα να πω. Κάποιο αιώνα μετά ( και αυτό είναι αλήθεια, γιατί έχω πολύ πυκνό μαλλί), μου δίνει τον μικρό καθρέφτη για να θαυμάσω την τέχνη της στο πίσω μέρος της κεφαλής μου.  Κάνω λοιπόν στροφή 180 μοιρών, αλλά το μάτι μου σκαλώνει στην πλάτη της κυρίας που τώρα έχω μπροστά μου. Για κλάσματα δευτερολέπτου μπερδεύτηκα και νόμισα ότι κοιτάζω το πίσω μου. Όμως όχι, επρόκειτο για μια άλλη κυρία που είχε το ίδιο μελί χρώμα με το δικό μου και από σύμπτωση το ίδιο κούρεμα. Άρα είμαι in, διάλεξα μοντέρνα κουπ, σκέφτηκα.
Έδωσα τα εύσημα στην κομμώτρια για την τέχνη της και κατευθύνθηκα προς το ταμείο δίνοντας μία κλεφτή ματιά στη σικ  κυρία που είχε το ίδιο λεπτό γούστο με μένα. Και τι βλέπω με τα όμορφα ματάκια μου; ...Βλέπω μια κυρία με τζην, μακώ μπλουζάκι και με εμφανώς  ξένη οδοντοστοιχία, ετών ...75 σίγουρα (η κυρία, όχι η οδοντοστοιχία). Φτου να πάρει! Μικρές, μεγάλες, ένα κούρεμα. Φασόν! Εγώ θυσίασα το γεροντοκορίστικο κοτσιδάκι μου, για να κάνω ένα όμοιο κούρεμα με την γιαγιά; Γιατί στο καλό, βαλθήκανε οι γιαγιάδες να γεφυρώσουνε το χάσμα των γενεών και κρεμάσανε στην αρμαράδα τσι βέστες και τα βελέσια τους; Γιατί δεν φοράνε πιά, ποδίες και μπελερίνες; Γιατί βάφουν τα μαλλιά τους και κόψανε τον κότσο; Που είναι το μαντήλι-μπόλια που σκέπαζε το χιονισμένο τους κεφάλι;

Δεν με πειράζει που με το νέο μου look πάλι με νόνα θα μοιάζω, η στην καλύτερη περίπτωση με μάνα της αδελφής μου, αλλά η νόννα μου, οι νόννες μου...ήταν τόσο γλυκές με την πλεξίδα που έφτιαχναν και την στριφογύριζαν σε σαλίγκαρο στην κορυφή του χιονισμένου τους κεφαλιού, τόσο αρχοντική η μία με την άσπρη μαντίλα στους ώμους ή στο κεφάλι και έμοιαζε τόσο σοφή με τα γυαλιά η άλλη! Αμ οι ρόμπες τους, με τις μεγάλες τσέπες, και τι δεν είχαν μέσα! Τον παράδεισο με όλα τα φιλέματα μέσα!

 Αλλά τι γλυκές που είναι οι γιαγιάδες για κάθε εγγόνι, ακόμη και αν φοράνε τζην, μακό μπλουζάκι και έχουν μελί μαλλιά. Τι και αν τα έχουν κόψει καρέ ντεγκραντέ; Πάντα γλυκιά θα είναι η θύμιση τση νόννας!.

Συνεχίζεται στην επόμενη ανάρτυση που θα γράψω για ποιο λόγο, ο γέρος πήρε τη λαγούτσα και έδειρε τη νόννα μας. 

15 σχόλια:

  1. Χαχα! Ωραία τα ειπες! Με γεια το νέο κούρεμα!
    Όσο για τσι νόνες...Αφήσανε τι βέστες και τα βελέσια τσους και πιάσανε τσου υπολογιστές όπως στη φωτό.
    Η δική μου νόνα αλήθεια, η ζακυθινιά, είχε ένα μαλλί....Μα τι μαλλί ήταν ευτούνο; Μακρύ, σπαστό και το γύρισε κότσο όπως λες. Κάθε βράδυ τον έλυνε, χτενιζότουνα, το έπλεκε κοτσιδα, έκανε την προσευσή τση στον άγιο και κοιμότανε έτσι με την κοτσίδα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με'γεια το κούρεμα! Ωραίο θα 'ναι! Και μην στεναχωριέσαι ψυχή μου για τη νόνα με το ίδιο κούρεμα. Διότι το μεν πνεύμα πρόθυμο η δε σάρκα... πλισέ! Όπως θα γένουμε κι εμείς, δηλαδή.

    Μου αρέσουνε οι παραδοσιακές νόνες αλλά και οι μοντέρνες, όταν δεν είναι κραυγαλέες...

    Φιλιά πολλά! Έξτρα φιλιά στον Παναγιώτη και τη Διονυσία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Επίσης έχω να καταγγείλω πως στη καταχώριση του προηγούμενου σχολίου, στη λεκτική επιβεβαίωση το μπλόγκερ μου έβγαλε τη λέξη "colarrou".

    Ιωάννα, θέλει να μου πει κάτι το μπλογκ σου;;; Τσκ τσκ τσκ! Αμέσως να το κάνετε θέμα, για καμιά 20αριά κιλά παραπάνω! χαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κική μου, και η δική μας νόννα είχε παρόμοια τελετουργία. Είχε πολύ πολύ μακριά και πυκνά μαλλιά και επειδή δεν έφτανε να τα χτενίσει όλα μέχρι κάτω, μας φούγιαζε να πάμε να την χτενίσουμε και να πλέξουμε τα μαλλιά της. Μετά με πάμπολες φουρκέτες τα στερέωνε σε κότσο ψηλά στο κεφάλι. Μας άρεσε να την χτενίζουμε, αλλά είχε και μία μανία να μην υπάρχει τρίχα πάνω στο ρούχο της...''και ψάχτε καλά κοπέλες, μη σας ξεφύγει καμία'' Μετά τις έπαιρνε όλες και τις τύλιγε γύρω από το δάχτυλό τσης. ''Τώρα πάρτε πετάχτε τσις σε κείνη 'κεί την λουφάκα''

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ντάνα μου η συγκεκριμένη, στη φάτσα ήταν ''τσιτωμένη'', κάνα botox-άκι υποψιάζομαι, αλλά τα μπράτσα, όπως το λές...πλισέ :-) και εγώ αγαπώ τις παλιές νόνες, αλλά προτιμώ τις σύγχρονες που χαίρονται τη ζωή τους, χωρίς να είναι κραυγαλέες βεβαίως, βεβαίως.

    Δηλαδή Ντάνα μου, όταν λες colarrou, εννοείς (_)(_);
    Οοοοοχι Ντάνα μου, παρεξήγησες. Η λέξη ήτανε μισή, γιατί ολόκληρη μπορεί στην Ιταλική να σημαίνει ''με την αταξία'', στην ελληνική ανάγνωσή της όμως, το σημαίνον παραπέμπει σε άλλο σημαινόμενο. Γιατί, τι θα μου έλεγες αν την έβλεπες ολόκληρη, col arruffio ή και την σχετική με το ποστ col arruffato = με τον αχτένιστο; :-)))

    20αριά κιλά;;;; ε, μη στενοχωριέσαι! Αν προσέξεις και η καλλίπυγος Αφροδίτη της Μήλου, τόσα πρέπει να 'χε. Οπότε;....!

    Φιλιά στον Πίπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φιόρο μου όμορφο!

    Με γεια το κούρεμα!

    Τσι νόνες τσι αφήνω γιατί η μνήμη τους, μόνο με θλίβει ατέλειωτα.
    Όταν έρθω θα μάθω σε ούλες μου τσι κοπελούλες ένα πρόγραμμα, που δεν θα σας προσφέρει αιώνια νεότητα αλλά θα διατηρήσετε τη φρεσκάδα σας για πολλά πολλά χρόνια..

    Ούλες οι νόνες δεν είναι γλυκιές Φιόρο μου...

    Φιλιά πολλά και αγκαλίτσες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κι εμένα τύλιγε τις τρίχες γύρω από το δάχτυλό της!!! Βρε κοινά σημεία οι νόνες!!!

    Καλέ Ιωάννα! Ομιλείτε την ιταλική; Το έχω προσέξει και σε άλλα ποστ. Γουσταρω πολύ την ιταλική γλώσσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κική μου, είμαι σίγουρη οτι και εσύ ομιλείς την Ιταλική, όπως όλοι οι Ζακυνθινοί άλλωστε. Εγώ λόγω τεμπελιάς, έδωσα περισσότερο βάρος στην Ιταλική, παρά στην αγγλική. Είναι σαφώς πιο εύκολο να θυμάσαι το cerco i miei vestiti, ή chi sa? (κι σα; ) παρά το looking for my clothes και το who Knows?. Το ''cerco'' (τσέρκο) δεν σου θυμίζει το τσαρκαρεύω; Ε, είναι το ίδιο ρήμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Mareld, Θαλασσένια μου, τη βλέπω τη δουλειά. Θα γίνεις η δασκάλα μας. Δεν θα τη γλιτώσεις!!!. Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Φιόρο μου!

    Με χαρά μεγάλη...chi sa? Vem vet?

    Δε μου λες ξέρεις να φτιάχνεις
    και ιταλικά φαγητά;

    Φιλάκια και όνειρα γλυκά!

    Υγ
    Βρε ψυχή μου άφησε τα σχόλια ελεύθερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Παρόλο που ΔΕΝ είμαι ζακυνθινιά, παρά μονάχα κατά το 1/4, λατρεύω τα ιταλικά. Ξέρω καλύτερα αγγλικά όμως και πολύ θα ήθελα να προχωρήσω ή να μπορώ να εξασκούμαι με τα ιταλικά...Έκανα 2 χρόνια και την καταέβρισκα...:-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. mareld,
    θαλασσένια μου, ιταλικά φαγητά δεν γνωρίζω να φτιάχνω, μόνο ζακυνθινά με μπόλικη ντομάτα ή αφράτα αυγολέμονα. Να η Κική που μαγειρευοτσουκαλίζει όλο και κάτι ιταλικό θα έχει φτιάξει. Μου έχουν λείψει οι αναρτήσεις σου. Αυτό το μαραφέτι της τηλεπικοινωνίας, ακόμη δεν κατάφερα να το αποκτήσω. Το βλέπω για Σεπτέμβρη. Να είσαι καλά φίλη μου αγαπημένη.

    Κική,
    Τι; Δ Ε Ν ΕΙ Σ ΑΙ 100% Ζ Α Κ Υ Ν Θ Ι Α;;;;
    Εμ, καλά μωρέ Κική μου, μη το παίρνεις κατάκαρδα, κανείς δεν είναι τέλειος! (:-)), :-), :-)

    Και εγώ 2 χρόνια έκανα ιδιαίτερο σε μια ιταλίδα γειτόνισσα. Το καλύτερο σχολείο είναι η επαφή με Ιταλούς φίλους. Έχω μια φίλη από το Μιλάνο και κάθε καλοκαίρι μαζί με τον φίλο της έρχονται στην Ελλάδα. Για πολλά χρόνια ήταν φανατική της Ζακύνθου, τώρα συχνάζει κατά Αιγαίο μεριά. Ωστόσο πάντα βλεπόμαστε ή επικοινωνούμε μέσω facebook. Τις πρώτες ώρες της συνάντησής μας, είμαστε με το λεξικό υπό μάλης, αμφότερες. Στο τέλος λίγο πριν την επιστροφή της στο Μιλάνο, η φίλη μου, έχει αφομοιώσει τόσο πολύ τα ελληνικά, που με ρωτάει ''πως το λένε αυτό στα ιταλικά;'' Είναι τρελή αυτή η Ρωμαία, πιστεύει οτι στην προηγούμενη ζωή της ήταν ελληνίδα. Οπως καταλαβαίνεις την αγαπώ πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. χαχα! Καλά, θα το ξεπεράσω! Η γιαγιά και ο παππούς ήταν. Όχι εγώ.
    Αχ, πώς θα ήθελα να είχα κι εγώ για φίλη μια ιταλίδα ώστε να μιλούσαμε!
    Μια τέτοια περίπτωση σαν τη φίλη σου, έχει γνωρίσει η κόρη μου. Ολλανδέζα. Μιλάει ελληνικά, έχει τρέλα με την Ελλάδα και αν τη γνωρ'ισει πιστεύεις ότι υπάρχει προηγούμενη ζωή. Ναι, σίγουρα ήταν ελληνίδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγαπητή Ιωάννα, δανείστηκα την 2η εικόνα σου. Καλώς σε βρήκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή