29/12/09

Το τελευταίο της ζωής μου ταξείδιον


Κυλλήνη, είκοσι χρόνια πριν... Παραμονή Χριστουγέννων... Λιακάδα Δεκεμβριάτικη... Μια παρέα Ζακυνθινοί, που όπως συνήθως συναντιόμαστε μόνο ενόψει διακοπών στο λιμάνι, περιμένουμε το φέρι για να περάσουμε απέναντι. Στο νησί μας! Ανυπομονούμε να έρθει και να φύγουμε για να βρεθούμε μια ώρα αρχύτερα στα σπίτια μας και στους αγαπημένους μας. Και να...! Να! Το άσπρο πλοίο, με τις χαρακτηριστικές μπλε γραμμές, εμφανίζεται ξαφνικά πάνω από τα μουράγια του μώλου και μπαίνει με φόρα και κουπασταριστό στο λιμάνι. Καμαρωτό σαν κύκνος αρχοντικός και λαμπερό από τις ασημένιες ανταύγειες που σκόρπιζε ο ήλιος στο νερό. Τι δέος! Τι θέαμα! Τι χάρμα οφθαλμών! Τι αγαλλίαση! Ποτέ άλλοτε δεν μας είχε εντυπωσιάσει τόσο!
''Τι όμορφο που είναι! Τράβα το μία φωτογραφία!'' είπε η αδελφή μου με θαυμασμό.
''Άσε, καλύτερα. Θα το τραβήξω το ''ΖΑΚΥΝΘΟΣ'' μια άλλη φορά. Έχω μόνο δύο θέσεις στο φιλμ, και θέλω να τραβήξω το λιμάνι μας και τη Χώρα''.


Τρεις μέρες μετά τα Χριστούγεννα( 28/12/1989), απόγευμα, είμαστε πάνω στον ''Πρωτέα''. Ο καιρός δεν είναι καλός. Οι μηχανές του πλοίου ξεκινάνε, παρόλο το μπουρίνι, για να ...σβήσουν απότομα. Μάλλον έδωσαν απαγορευτικό. Ξανά πίσω στο κτελ για να παραλάβουμε τα πράγματά μας. Εκεί μαθαίνουμε τα μαντάτα...
Το ''ΖΑΚΥΝΘΟΣ'' βουλιάζει...
Λεπτό προς λεπτό, όλο το νησί παρακολουθεί από τα ερτζιανά και από την τηλεόραση, τις προσπάθειες διάσωσης του πληρώματος και των λίγων επιβατών του...
Ένας άνθρωπος χάθηκε...

Το πρώτο πλοίο της Ένωσης ζακυνθίων βούλιαξε...
και η Ζάκυνθος βούλιαξε στη θλίψη...


Το επόμενο πρωί, φθάνουμε στη Κυλλήνη. Το πλήρωμα του ''Ζάκυνθος'' είναι εκεί. Περιμένουν το πρώτο, μετά το ναυάγιο, πλοίο, που θα έρθει από το νησί. Στο λαιμό τους έχουν περάσει το τελευταίο ενθύμιο... Τα σωσίβια! Πάνω τους, το όνομα του καραβιού. Τα χέρια τους, ποτισμένα από την αλμύρα, τα έχουν γαντζώσει τόσο γερά, σαν να βρίσκονται μέσα στη θάλασσα και να παλεύουν για τη ζωή τους ή σαν να θέλουν να κρατήσουν γερά πάνω τους την τελευταία εικόνα του πλοίου τους, σαν να μπορούσαν έτσι να το κρατήσουν για πάντα στην επιφάνεια. Τα πληρώματα των δύο καραβιών αγκαλιάζονται! Δάκρυα, σκυφτά κεφάλια, παρήγορα χτυπήματα στη πλάτη, στον ώμο. Αγκαλιές και φιλιά με συγγενείς και επιβάτες... και ένα Δόξα σοι ο Θέος και ο Άγιος... οι άνθρωποι γλιτώσανε...

Λίγο πιο έξω από το λιμάνι της Κυλλήνης και σε μικρό βάθος ''κοιμάται'' το καράβι μας! Κουφάρι, πια, έχει γίνει κατοικία της θαλάσσιας χλωρίδας και ιχθυοπανίδας!


Εύχομαι το 2010 να είναι καλοτάξιδο για αυτούς που ταξιδεύουν ...στη θάλασσα, στον αέρα, στη στεριά, στο διαδίκτυο και στις ατραπούς της σκέψης.

Καλή χρονιά σε όλους τους ναυτικούς, σε όλους τους χειμερινούς, θερινούς, και υποβρυχίους κολυμβητές.
Καλή χρονιά στους αεροπόρους, στους αιθεροβάμονες, στους οδοιπόρους και στους οδηγούς οχημάτων και ίππων (εις τη ν υψούμενο).
Καλή χρονιά στους ''νομάδες'' και στους ''εδραίους''
Καλή χρονιά στους ταξιδευτές και σε αυτούς που δεν...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

4 σχόλια:

  1. Εκείνη τη χρονιά, που ήταν η 2η χρονιά που ήμουν στη Ζάκυνθο, ζήλευα τους ζακυνθινούς που πριν ακόμα φτάσουμε στην Κυλλήνη, αναγνώριζαν από ένα ξέφωτο ποιο πλοίο ήταν στο λιμάνι. Τότε, βγαίνοντας από το πλοίο για να παω σπίτι μου για Χριστούγεννα, γύρισα να δω από το λεωφορείο στο ξέφωτο το πλοίο, για να μπορώ κι εγώ την επόμενη να καταλάβω ποιο πλοίο είναι. Δεν υπήρξε επόμενη. Λίγες μέρες μετά, άκουγα στις ειδήσεις για το ναυάγιο... Ο καθένας έχει τη δική του ιστορία να διηγηθεί με αυτότ ο πλοίο τελικά....

    Καλή χρονιά χωρίς ναυάγια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εχω ακουσει γι' αυτο το ναυάγιο... βλέπεις δεν είχα γεννηθεί ακόμα να το θυμάμαι. Παλι καλά που τα θύματα δεν ήταν περισσότερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. το καράβι αυτό δεν έτυχε να το γνωρίσω, γιατι την μέρα που γεννήθηκα, το καράβι βούλιαζε... ήταν τόσο ηλιόλουστη μέρα, λένε, που από το νοσοκομείο μπορούσες να δεις καθαρά στην κυλλήνη. εχω ακούσει ότι μόνο ένας άντρας πνίγηκε κι αυτός επειδή βιάστηκε να βουτίξει στην θάλασσα λόγο που είχε ξαναζήσει ένα ναυάγιο παλιότερα και φοβήθηκε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εγώ είχα καψουρευτεί το ΠΡΩΤΕΑΣ μιας και ήταν το πρωτο καράβι που πέρασα για πρωτη φορα στην Ζακυνθο(οκτ 1987).το Ζακυνθος ομως απο οτι ειχα καταλάβει για τους ζακυνθινούς ηταν το αγαπημένο τους.η αληθεια ειναι οτι και τα δυο σαν αδέλφια ηταν όμορφα.Σιγουρα λοιπουν και τα δυο στους ζακυνθινους.Εγω εφυγα για πάντα απο το νησί το Γενάρη του 1999 και δυστυχως δεν εχω καμμια φωτο του ΠΡΩΤΕΑ...ΣΤΑΥΡΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή