19/5/10

...δίνει βιτσιά του αλόγου του...

Δεν θυμάμαι πως ξεκίνησε, αλλά εδώ και μέρες μου έχει κολλήσει και εκεί που δεν το περιμένω και στο εντελώς άσχετο, ξεπετάγεται ανάμεσα στις σκέψεις μου ή στα λόγια μου: ''και στη δασκάλα πάει ''. Ποιός πάει, και γιατί πάει; Άγνωστο! Το σύμπτωμα μοιάζει με τικ. Δεν το ελέγχω και έχει αρχίσει πλέον να με απασχολεί. Και άλλες φορές μου έχει συμβεί να ξεπετάγονται από το πουθενά λέξεις ή φράσεις που κάποτε με είχαν δυσκολέψει στην απομνημόνευσή τους. Τούτη δω όμως είναι μια απλή φράση τι δυσκολία μπορεί να είχε ποτέ; Το συζητώ με το alter ego μου, την αδελφούλα μου, που πολλές φορές ο ''σκληρός της δίσκος'' έχει πληροφορίες που στον δικό μου έχουν διαγραφεί ή καταστραφεί.
''Περπατώντας πάει στη δασκάλα;'' με ρωτάει
''Με άλογο'' της απαντώ αυθόρμητα.
''Σαν να μου θυμίζει κάτι, κάτι στενάχωρο''
''Έχεις δίκιο, κάτι μας έλεγε η μαμά, ένα τραγούδι''.
''Ένα τραγούδι για έναν πατέρα που έψαχνε το γιο του και πήγε στο σχολείο να τον βρεί''
''Δίνει βιτσιά του αλόγου του και πάει στη δασκάλα. Αυτό είναι!''
''Δεν ψάχνουμε στο ίντερνετ να το βρούμε;''

Στο ίντερνετ...μεγάλη ήττα! Χιλιάδες σελίδες! Όποια και αν ανοίγαμε είχε να κάνει με βίτσια με ζώα κλπ μέχρι και σε ομηρικό έπος πέσαμε με ...διαφορετικό τρόπο γραμμένο. Ήμασταν έτοιμες να τα παρατήσουμε γιατί δεν μπορούσαμε να θυμηθούμε κάποιο άλλο στίχο ή κάποια λέξη -κλειδί και ενώ κατεύθυνα ήδη τον κέρσορα προς το ''Χ'' του κλεισίματος....
''αν είσαι Τούρκος φάγε με'', ψιθυρίζω σαν υπνωτισμένη
''αν είσαι σκύλος πιές με, αν είσαι ο πατέρας μου,'' ψιθυρίζει στην ίδια κατάσταση και η Βάσω
''σκύψε και φίλησέ με'' οι δυό μας εν χορώ.
Πως ξεπήδησε τώρα, όλο τούτο; ύστερα από τόσα χρόνια που 'ταν καταχωνιασμένο; Πρέπει να είχαμε την ηλικία των κοριτσιών μας , τεσσάρων με πέντε, όταν μας το έλεγε η μάνα μας. Ήταν από κείνα τα θλιβερότράγουδα που μας έλεγε για να καταφέρει να μας ταϊσει ενώ κλαίγαμε (διαφορετικά δεν υπήρχε περίπτωση να ανοίξουμε το στόμα μας).

Πληκτρολογώ ''αν είσαι Τούρκος φάγε με'' και ...ιδού από τα δημοτικά τραγούδια της Ανδριανουπόλεως στον β΄τόμο των Θρακικών

Ή φόνισσα μάννα

Μικρός μικρός στα γράμματα, μεγάλος στο σχολείο,
τον σχόλασεν ο δάσκαλος να πάει να γιοματίσει.
Στον δρόμον οπού πήγαινε τον Θιόν παρακαλούσε,
να εΰρει την μητέρα του μαζί με τον πατέρα.
Μα βρήκε την μητέρα του με ξένο παλλικάρι.
—`Ας ειν` , ας είν` , μητέρα μου. κι` αν δεν το μαρτυρήσω,
αν έρθει ο πατέρας μου, κι` αν δεν το μαρτύρησω.
—Τι είδες, βρε διαβουλογέ, και τι θά μαρτυρήσεις ;
—Ό,τι είδανε τα μάτια μου, κείνο θά μαρτυρήσω.
Τον πιάν` απ` το χεράκι του και σαν αρνί τον σφάζει.
Παίρνει τις δυο τις πλάτες του στον μάγειρα τις δίνει.
—Να, μάγειρα, μαγείριψη κρέατα ανθρωπίσια.
—Να κι` ο πατέρας τ' έρχεται άπαν` απ' το μπαΐρι
φέρνει καμήλες δώδεκα, μουλάρια δεκαπέντε,
φέρνει κ ενα χρυσό πουλί να παίζει ο Κωνσταντίνος.
—Καλή μέρα, νοικοκυρά, και πουν` ο Κωνσταντίνος ;
Τον έφερα χρυσό πουλί να παίζει να έγλεντίζει.
— Τον άλλαξα τον στόλισα, στον δάσκαλο πηγαίνει.
—Καλή μέρα σου, δάσκαλε, και πούνε ο Κωνσταντίνος,
τον έφερα χρυσό πουλί να παίζει να έγλεντίζι.
—Τρεις μέρες έχω να τον ίδώ και τρεις να τον διαβάσω,
και άλλες τρεις αν δεν τον δγιώ τον νουν μου θε να χάσω ,
Καβαλικεύει τ` άλογο στο σπίτι του πηγαίνει.
—Δεν ειν`, κυρά μου, το παιδί, δεν ειν` ο Κωνσταντίνος.
—Κάτσε να φας, κάτσε να πχής κάτσε να τραγουδήσεις,
κι' από δυο ώρες υστέρα θά έρτ` κι` ο Κωνσταντίνος.
Στρώνει τραπέζι ολόχρυσο και κούπα διαμαντένια,
και τα χουλιαριά πού θά φαν, ήτανε ασημένια.
Και πήρε μια και πήρε δυο στο τρίτο απεκρίθη.
—`Αν είσαι σκυλλος φάγε με, η λύκος λυσσασμένος,
κι` αν είσαι ο πατέρας μου, σκύψε και φίλησε με.
Την πιάνει απ` τα μαλλάκια της και στο σακκι την βάζει,
στο άλογο την φόρτωσε, στον μυλον την πηγαίνει.
—`Αλεθε, μυλε μ`, αλέθε, μιας αγνωμης κορμάκι,
να κάμς αλεύρι κόκκινο και την πασπάλη μαύρη,
να έρχουνται οί εΰμορφες να παίρνουν κοκκινάδι.
ναρχουνται κ` οί γραμματικοί να παίρνουνε μελάνι,
να γράφουνε τα πάθια μου, τα πάθια της καρδιάς μου.
(Πρβλ. 'Εκλογ. Πολίτου 152. 91):

Βρήκα και άλλη παραλλαγή πολύ πιο κοντά σε αυτό που θυμόμασταν σε φόρουμ που αφορά σε παραδοσιακή μουσική από Άρτα και μία ακόμη από το Ριζοκάρπασον της Κύπρου:

Μιαν ημέρα ο Κωστάκης (δίς) πήγεν νά κυνηγήση. (δίς)
Βρίσκει δυό φίδια ζωντανά (δίς) καί δύο σκοτωμένα, (δίς)
βρίσκει καί τήμ μανούλαν του (δίς) μέ δυο παλληκαράκια. (δίς)
—Βρέ, τί είδες, βρέ. τί άκουσες (δίς) καί τί Θα μαρτυρήσεις (δίς)
—“Οτι είδαν τά ματάκια μου, (δίς) αύτα Θα μαρτυρήσω. (δίς)
Βγάζει καί τήμ μαχαίραν της (δίς) καί τόμ ‘ποκεφαλίζει, (δίς)
βγάζει καί τ’ άντερούκια του (δίς) καί στό πκιάτον τά βάζει. (δίς)
—Γυναίκα, πού είναι τό παιδίμ, (δίς) πού είναι ό Κωστάκης; (δίς)
—Είς τήγ γιαγιάν του πήγαινε (δίς) καί έκεί θέ νά τόν εύρης. (δίς)
Καβαλλικεύει τ’ άλογον (δίς) καί στήγ γιαγιάν του πάει. (δίς)
—Γιαγιά, έδώ είναι τό παιδίν, (δίς) έδώ είναι ό Κωστάκης; (δίς)
—“Εχω τρείς μέρες νά τόδ δώ (δίς) καί τρείς νά τού μιλήσω. (δίς)
Καβαλλικεύει τ’ άλογον (δίς) καί στήγ γυναίκαμ πάει. (δίς)
—Γυναίκα, πού είναι τό παιδίμ, (δίς) πού είναι ό Κωστάκης; (δίς)
—Είς τό οχολειόν του πήγαινε (δίς) καί έκεί Θέ νά τόν εύρης. (δίς)
Καβαλλικεύει τ’ άλογον (δίς) καί στό σχολειόν του πάει. (δίς)
—Δάσκαλε, ‘δώ είναι τό παιδίν, (δίς) έδώ είναι ό Κωστάκης; (δίς)
—“Εχω τρείς μέρες νά τόδ δώ (δίς) καί τρείς νά τού διαβάσω. (δίς)
Καβαλλικεύει τ’ άλογον (δίς) καί στήγ γυναίκαμ πάει. (δίς)
—Γυναίκα, πού είναι τό παιδίν; (δίς) — ‘Εδώ είναι ό Κωστάκης; (δίς)
Κάτσε νά φάς κάτσε νά πκιής, (δίς) κάτσε τζιαί νά γλεντήσης. (δίς)
—“Αν είσαι Τούρκος, φάγε με, (δίς) κι’ άν σκύλος, πκιέ με, (δίς)
τζι’ άν είσαι ό πατέρας μου, (δίς) σκύψε καί φίλησέ με. (δίς)
Πκιάννει καί τήγ γυναίκαν του (δίς) καί στ’ άλογον τήδ δένει. (δίς)
Κτυπά βιτσιάν τ’ άλόγου του, (δίς) παίρνει καί τήσ σκοτώννει. (δίς).

Τι παράξενο; Αυτό που θυμόμασταν είχε στίχους και από τις τρεις παραλλαγές. Ανδριανούπολη, Κύπρος, Άρτα, Ζάκυνθος. Παράξενη και θαυμαστή διαδρομή! Από στόμα σε στόμα! Ταξίδευε ο άνθρωπος και ταξίδευαν και τα τραγούδια του τόπου του μαζί του. Μεταδημότευαν και τούτα σε νέους τόπους και ο νέος τόπος τα μπόλιαζε με τη δική του γλώσσα/διάλεκτο. Τους πρόσθετε καινούριες λεπτομέρειες και αφαιρούσε κάποιες άλλες, ανάλογα με τη φαντασία του κάθε τραγουδιστή. Έτσι δεν κάνει η λαϊκή Μούσα; Πολύ πολύ ενδιαφέρουσα η ανάλυση του Ν. Πολίτη που ανάγει το θέμα στους αρχαίους μύθους και παραμύθια. Το αρχαιότερο έγγραφο που αναφέρει το τραγούδι βρέθηκε σε μοναστήρι στα μεταίωρα και είναι του 16ου/17ου αιώνα. Λεπτομέρειες στο φόρουμ των Αρτινών

Η Βάσω και εγώ νοιώσαμε την ίδια φρίκη, όπως τότε που ήμασταν μικρές και μπορεί να μη είμαστε ακριβώς σίγουρες πως ήταν αυτό που μας έλεγε η μητέρα μας (πιθανόν να είχε αφαιρέσει κάποια σημεία ή να τα απάλυνε βάζοντας τις δικές της βελονιές), το σίγουρο όμως είναι ότι δεν πρόκειται να το πούμε στα παιδιά μας αν δεν φθάσουν πρώτα στην εφηβεία.

Υ.Γ Στον ''σκληρό'' της αδελφής μου υπάρχει καταγραφή ότι αρχικά η μητέρα μας ξεκίνησε να λέει κρυφά μας, το τραγούδι στον αδερφό μας που είναι αρκετά μεγαλύτερός μας. Εμείς κάτι αρπάξαμε και με γαλυφίες καταφέραμε τον μεγάλο να μας το πει. Σοκαριστήκαμε βέβαια, αλλά και μας έλκυε να το ακούμε. ''Ελα μαμά πες το μας, αφού το ξέρουμε...''

15 σχόλια:

  1. Και εγω τρωω συχνα πυκνα κατι τετοια κολληματα. Φρασεις μου ερχονται στο μυαλο, αλλα δεν μπορω να θυμηθω ποτε τις ακουσα.

    Ειναι αυτα τα "περιεργα" του μυαλου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Manolog3 ....να θυμηθείς που τις άκουσες ή που τις διάβασες και ειδικά όταν διαβάζουμε και προσπαθούμε να αποστηθήσουμε για τις εκάστοτε εξετάσεις, εκεί να δεις πως ξεπετάγονται αυτά που μας βασάνιζαν με την απομνημόνευσή τους, σε άσχετο χρόνο....
    Καλή επιτυχία σε ό,τι ''παλεύεις''

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτο που μου ελεγε η γιαγια μου παει ετσι...

    Ο βασιλιας Αλεξανδρος πηγε να κυνηγησει
    λαγους ελαφια για να βρει και πισω να γυρισει
    Κι ενα μικρο ελαφοπουλο να παιζει ο Κωσταντινος

    Και καπου στο τελος

    Αν εισαι τουρκος φαε με, ρωμιος καταπωσε με
    μα αν εισ' ο πατερουλης μου, σκυψε και φιλησε με

    Χρυσο μαχαιρι εβγαλε απ' αργυρο θυκαρι
    μια δινει στη Λυγερη της κοβει το κεφαλι

    Και στο τελος πηγε το κεφαλι της στο μυλο να το αλεσει και λεει

    Αλεσε μυλε αλεσε σιταρι και κριθαρι
    αλεσε και της Λυγερης το πλουμιστο κεφαλι
    για να το δουν οι Λυγερες
    να μην το κανει αλλη

    Και στη μεση οταν εψαχνε ο βασιλιας τον Κωσταντινο ελεγε

    Γεια σου χαρα σου Λυγερη και πουν ο Κωσταντινος

    Τον επλυνα τον χτενισα στη μανα σου πηγαινει

    Βιτσια δινει τ'αλογου του στη μανα του πηγαινει

    Γεια σου χαρα σου μανα μου και πουν' ο Κωσταντινος

    Εχω τρεις μερες να το δω τρεις να τον απαντησω
    Αν δεν τον δω και σημερα θα τονε λυσμονησω

    ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΛΛΑ ΤΟ ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΑ
    ΠΑΝΤΩΣ ΑΝ ΤΟ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ 10000 ΦΟΡΕΣ, 10000 ΦΟΡΕΣ ΕΧΩ ΚΛΑΨΕΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμε, συνήθως δεν ανατρέχω στις παλαιότερες δημοσιεύσεις, αλλά πως μου ήρθε σήμερα και... να ...θυμήθηκα οτι κάπου έχω ένα παραμελημένο μπλογκ και μούρθε να κάνω ένα ξεφύλλισμα προς τα πίσω (δεν είναι και οι πολλές οι αναρτήσεις άλλωστε) και πέφτω στο σχόλιό σου. Χμ! Σήμερα είναι ηξ τυχερή μου μέρα! το τραγούδι/ παραμύθι που ακούγαμε μικρά σε παραλλαγή (που κάτι μου θυμίζει, δεν μπορώ να προσδιορίσω ποιος ακριβώς στίχος, ...αλλά κάτι μου θυμίζει). Και εμείς κλαίγαμε κάθε φορά που το ακούγαμε κα το ζητούσαμε μάλιστα επίμονα να μας πουν. Θα μου άρεσε να γνωρίζω από ποια περιοχή είσαι. Δηλαδή, έτσι για την ιστορία, να δούμε σε ποιες περιοχές της Ελλάδας ήταν γνωστό. Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. και η γιαγιά μου, μου έλεγε τέτοια τραγουδάκια όταν ήμουν μικρή..
    σήμερα κάτι με έπιασε με το συγκεκριμένο αλλά δεν το θυμόμουν καλά και έτσι και το έψαξα..εμείς είμαστε από την Κέρκυρα και το έχουμε σε άλλη εκδοχή..δεν θυμάμαι καθόλου τη αρχή αλλά κάπως έτσι πάει προς το τέλος..

    -Γυναίκα που’ναι το παιδί
    Γυναίκα που’ναι το παιδί

    -ο γιος μου ο Γιαννάκης
    ο γιος μου ο Γιαννάκης
    έχω τρεις μέρες να τον δω και τρεις να τον διαβάσω!
    τον έντυσα τον έπλυνα και στην γιαγιά του πάει, και στη γιαγιά του πάει...

    βαρά βίτσια το άλογο και στην μητέρα φτάνει.

    -μητέρα που’ναι το παιδί
    μητέρα που’ναι το παιδί

    -ο γιος μου ο Κωστάκης, ο γιος μου ο Κωστάκης..
    έχω τρεις μέρες να τον δω και τρεις να το διαβάσω.
    το έπλυνα το έντυσα και στη δασκάλα πάει, και στη δασκάλα πάει..

    βαρά βiτσιά στο άλογο και στη δασκάλα φτάνει.

    -δασκάλα που’ναι το παιδί..
    δασκάλα που’ναι το παιδί..

    -ο γιος μου ο Κωστάκης
    ο γιος μου ο Κωστάκης
    έχω τρεις μέρες να τον δω και τρεις να το διαβάσω!

    κουράστηκε ο πατέρας και φαί ζητάει!
    βαρά βιτσιά στο άλογο και στο χασάπη πάει.

    τα συκωτάκια αυτά θέλω για να φάω, θέλω για να φάω..
    τα συκωτάκια μίλησαν και στην κάρδια του μπήκαν!
    ""αν είσαι τούρκος φάε με αν είσαι πατέρας μου, λυπήσου!""

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. παιδιά έχω ρίξει πολύ κλάμα με αυτό το τραγούδι. μου το τραγουδούσε η γιαγιά μου όταν ήμουν μικρός. υπάρχει άραγε πουθενά ηχογραφημένο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τελικα δεν το βρηκαμε ποτε?
    ''αν είσαι Τούρκος φάγε με'', ψιθυρίζω σαν υπνωτισμένη
    ''αν είσαι σκύλος πιές με, αν είσαι ο πατέρας μου,'' ψιθυρίζει στην ίδια κατάσταση και η Βάσω
    ''σκύψε και φίλησέ με'' οι δυό μας εν χορώ. "

    Αυτο το αποσππασμα το τραγουδουσε η γιαγια μου. δεν μπορω να το θυμηθω ολο. ειμαι 28 χρονων και απλα μου ήρθε. Ανατριασα μολις διαβασα αυτο π γραψατε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Να πω και την δικη μου αναμνηση. Μου το ελεγε η γιαγια μου σε ενα χωριο της Λακωνιας.

    ¨Ο βασιλιας Αλεξανδρος βγηκε να κυνηγησει
    να φερει ελαφι ζωντανο, να φερει ελαφι ζωντανο
    κι αρκουδι ημερωμενο κι ενα μικρο λαγοπουλο
    κι ενα μικρο λαγοπουλο να παιζει ο Κωνσταντινος
    να παιζει το παιδακι του

    ....εδω εχω ενα κενο

    ....
    βιτσια ριχνει τ αλογου του στο σπιτι του πηγαινει
    γυναικα που ναι το παιδι,που ειν ο Κωνσταντινος
    που ειναι το παιδακι μου

    τον εντυσα τον επλυνα και στο σχολειο του παει

    βιτσια ριχνει τ αλογου του, βιτσια ριχνει τ αλογου του
    στο δασκαλο πηγαινει, δασκαλε που ναι το παιδι
    δασκαλε που ναι το παιδι που ειν ο Κωνσταντινος
    που ειναι το παιδακι μου
    εχω τρεις μερες να τον δω και τρεις να τον διαβασω
    κι αν δεν ερθει την τεταρτη, κι αν δεν ερθει την τεταρτη εγω θα τον ξεγραψω

    βιτσια ριχνει τ αλογου του, βιτσια ριχνει τ αλογου του στο σπιτι του πηγαινει
    γυναικα που ναι το παιδι, γυναικα που ναι το παιδι
    που ειν ο Κωνσταντινος που ειναι το παιδακι μας
    στης πεθερας μου το στειλα κι οπου να ναι θαρθει

    βιτσια ριχνει τ αλογου του βιτσια ριχνει τ αλογου του
    στη μανα του πηγαινει
    μανα μου που ναι το παιδι, μανα μου που ναι το παιδι
    που ειν ο Κωνσταντινος που ειναι το παιδακι μου
    εχω τρεις μερες να το δω και τρεις το φιλησει κι αν δεν ερθει την τεταρτη κι αν δεν ερθει την τεταρτή εγω θα ξεψυχησω

    βιτσια ριχνει τ αλογου του, βιτσια ριχνει τ αλογου του
    στο σπιτι του πηγαινει
    Σκυλα που ειναι το παιδι, σκυλα που ειναι το παιδι
    που ειν ο Κωνσταντινος που ειναι το παιδακι μου

    κατσε να φας κατσε να πιεις,κατσε να φας κατσε να πιεις

    ...μετα δεν θυμαμαι πολλα....
    λεει για το συκωτακι


    το συκωτακι μιλησε το συκωτακι λεγει
    αν εισαι τουρκος φαε με, αν εισαι τουρκος φαε με
    κι οβριος απεταξε με
    αν εισαι ο πατερας μου, αν εισαι ο πατερας μου σκυψε και φιλησε με

    μετα θυμαμαι οτι σκοτωνει το Λυγερη και αλεθει το κεφαλι της στο μυλο

    αλεθε μυλε αλεθε τ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νίκο, μπορεις να μου πεις από ποιο χωριό ήταν η γιαγιά σου. Ενδιαφέρομαι να ψαξω το τραγούδι από τους ντόπιους. Είμαι Λάκωνας
      Γιώργος

      Διαγραφή
  11. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Εγώ το θυμάμαι να το λέμε στο χωριό μας πριν 43 χρόνια "τώρα είμαι 48". Βέβαια με λίγο διαφορετικούς στοίχους ωστόσο με το ίδιο περιεχόμενο.Στην ΚΡΗΤΗ λίγο έξω από το Ηρακλειο.Μάλιστα παρόλο που ήμουν πιτσιρίκος μου έβγαζε μία θλίψη και μία στενοχώρια.Για αυτό ίσως το θυμάμαι ακόμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εμένα μου το έλεγε ο παππούς μου έτσι!ένας Κωστάκης μια φορά επήγε για κυνήγι! στο δρόμο που επηγαινε βλέπει την μάνα να έρχεται με τρία παλληκάρια, έννοια σου μάνα έννοια σου και θα σε μαρτυρισω το βράδυ που θα έρθει ο μπαμπάς θα του το ομολογήσω.απο τα μαλλιά τον άρπαξε και στην καρδιά τον σφάζει,το βράδυ που ήρθε ο μπαμπάς ερωτησε που είναι ο Κωστάκης.τον έντυσαν τον έπλυνα και στο σχολειό πηγαίνει.δινει βιτσια στο άλογο και στο σχολειό πηγαίνει.δασκαλα που είναι το παιδί πού είναι ο Κωστάκης?έχω τρεις μέρες να το δω και τρεις να τον διαβάσω και αν δεν το δω και σήμερα εγώ θα τον ξεγράψω.δινει βιτσια στο άλογο στο σπίτι του γυρίζει.γυναικα που είναι το παιδί πού είναι ο Κωστάκης?κάτσε να φας κάτσε να πιείς κάτσε να τραγουδήσεις,την πρώτη τη μπουκιά που έφαγε του μιλησε ο κωστάκης.αν είσαι Τούρκος φάγε με μα αν είσαι ο μπαμπάς μου,αν είσαι ο μπαμπάκας μου σκύψε και φίλησε με! απ'τα μαλλιά την άρπαξε στον μύλο την πηγαίνει!αλεσε μυλε αλεσε της τουρκας το κεφάλι για να το μάθει η γειτονιά ,να μην το κάνει άλλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Συγκινήθηκα, ειλικρινά. 50 χρόνια πίσω με πήγατε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή