Η αρχή έγινε τότε που τα παιδιά ήταν ακόμη μωράκια και κινήσαμε χαράματα ο άντρας μου και
εγώ, να πάμε περπατώντας από Αγγερικό μέχρι τη Σκοπιώτισσα. Η θέα από κει ψηλά μας είχε κόψει την ανάσα! Ξαναπήγαμε δεκαπενταύγουστο, στο πανηγύρι. Κατάνυξη! Λατρεία για τη θεϊκή σκέψη και τον ανθρώπινο μόχθο.
Από τότε ακόμη, ο χώρος του ναού και του μοναστηριού είχε αρχίσει να αναστηλώνεται και και να μας εντυπωσιάζει κάθε φορά όλο και πιο πολύ. Και μεις εθυμοτυπικά και σαν σε σιωπηρό τάμα, κάθε χρόνο είμαστε εκεί για να κοινωνήσουμε τα παιδιά μας. Και ποτέ, μα ποτέ άλλοτε, σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, δεν είμαστε τόσο συνεπείς, όσο εδώ, αυτή τη μέρα, σε αυτό το βουνό!
Πολύ όμορφο το ιστολόγιό σας. Το δικό μας είναι το:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://church-taxiarchon-kernitsas.blogspot.com
Καλή συνέχεια από την Παναγία Κερνίτσης.