10/12/09

Πάμε για λάχανα...


Η μικρή μου πριγκίπισσα είναι άρρωστη και βασική ύποπτη για τη μοδάτη νόσο. Είμαστε και οι δύο μας κλεισμένες καραντίνα στο αστικό μας διαμέρισμα και ενώ τις πρώτες μέρες βρίσκαμε διάφορα να κάνουμε για να περάσει η ώρα, τώρα έχει αρχίσει η ανία να εισβάλει στον μικρόκοσμό μας... Πόσα παραμύθια να πούμε; Πόσα dvd να δούμε; Πόσες ζωγραφιές να κάνουμε; Πόσα δέντρα να στολίσουμε; Πόσες κούκλες να ντύσουμε πριγκίπισσες; Πόσα κεκάκια και τσαγάκια να φτιάξουμε στην κουζινίτσα της; Πόσους ρόλους να υποδυθούμε στο αυτοσχέδιο κουκλοθέατρο;

Tο μυαλό μου αρνείται πλέον να προσπαθεί να βρει κάτι καινούριο για να διασκεδάσουμε και όλο και πιο συχνά δραπετεύει σε τόπους αγαπημένους, καταπράσινους και υγρούς και τυλιγμένους στην πρωινή πάχνη ή στο πούσι και στις τουλούπες καπνού από τα τζάκια και τις ξυλόσομπες που καίνε ξύλο ελιάς και αμπελόβεργα.

Με βλέπω να διαβάζω στη κρύα κάμαρα και κρυφακούω τη μαμά μου και τις θείες μου να λένε εμπιστευτικά η μία στην άλλη οτι στο τάδε μέρος τση Βάρτας γιομίσανε δύο μαλαθούνια με λάχανα κάθε λοής στο μινούτο. Μετά το μεσημέρι θα πάνε πάλε. Η Λούλα δεν αδειάζει έχει υφάδι στον αργαλιό. Η νόνα την παροτρύνει να πάει και θα τση καθαρίσει αυτή τα λάχανα. Σαν τις Σταχομαζόχτρες στον πίνακα του Ζ. Φ. Μιλλέ σκύβουν πάνω από τσι έρμπες και με ένα μαχαιράκι κόβουν λίγο πάνω από τη ρίζα τους. Το απόγευμα γυρίζουν με τα μαλαθούνια και τσι ποδίες γιομάτες με ραδίκια διαφόρων ειδών, χειροβότανα, ασγαρατζούς, αληλούιες, καυκαλίδες, ζοχιούς, πικραλίδες και λίγες μολόχες (αναρωτιέμαι αν τα λάπατα και τα λάπαθα συγχρονίζονται με την παραπάνω χλωρίδα). Η νόνα παίρνει τη μεγάλη και κατάμαυρη από τη γάνα παδέλα και τη βάζει πάνω στη πυροστία στη φωτία με νερό να βράσει, ενώ όλες μαζί οι γυναίκες καθαρίζουν τα λάχανα. Το βραδυνό για όλη τη γειτονιά, έχει ετοιμαστεί. Μερικές σαρδέλλες θα το συνοδέψουν.


Κάποια χρόνια αργότερα, σε αιφνίδια χειμωνιάτικη επίσκεψη στο νησί, αναρρωτιόμαστε με τι να δειπνήσουμε. ''Μπριζόλες'', λέει κάποιος. ''Με πατάτες;'' Χμ, δεν μας πολυενθουσιάζει. ''Με λάχανα;'' προτείνει η νύφη μου. ''Τέτοια ώρα;'' εμείς, οι επισκέπτες. ''Βάλε τη κατσαρόλα πάνω και σε λίγο έφτασα...'' απαντάει. Μέχρι να βράσει το νερό τα λάχανα που φυτρώναν λίγο πιο πέρα από την αυλή της σε κάποιον όχθο, είχαν μαζευτεί και καθαριστεί. Στίψαμε μπόλικο λεμονάκι και είχαμε ένα βασιλικό δείπνο με ντόπιες μπριζόλες στα κάρβουνα, πατατούλες δικής μας παραγωγής, όπως και το λαδάκι και βέβαια τα νοστιμότατα αγριόχορτα απο τους τράφους και τους γύρω όχθους!
Τη ζήλεψα γι αυτή την άμεση ικανοποίηση των γευστικών επιθυμιών μας...!


Άντε, κοριτσάκι μου, να γίνεις καλά να πάμε στη λαϊκή να πάρουμε μία βρασία λάχανα, γιατί αν είναι να πάμε για λάχανα στη Ζάκυνθο, πρέπει να έχω και μία φυτολογική εγκυκλοπαίδια μαζί μου για να ξέρω τι μαζεύω ή το πολύ πολύ να ζαλίζω τη θεία Λούλα, όπως κάθε φορά ''Θεία, αυτό τι είναι; τρώγεται;''
Αλλά πάλι, και αυτά τα τεράστια, άγευστα χόρτα που πουλάνε για ραδίκια στη λαϊκή, καμμιά σχέση δεν έχουν με τα δικά μας ραδικάκια.!

Πάμε για λάχανα;
Τι; Θες, να παίξουμε monopoly....;....;....;

8 σχόλια:

  1. monopoly?

    εγώ του λέω ιστορίες..
    φανταστικές (!)

    όσο και αληθινές..

    περαστικά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εύχομαι η μικρή πρικίπισσα να αναρρώσει σύντομα! Να μου τη φιλήσεις όπως και τον μικρό σου πρίγκιπα!
    Φιλάκια και καλό σας βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ...Τι είπες τώρα; Δεν ξέρεις ΠΟΣΟ πολύ με ξετρελαίνει η ιδέα, να τρώω άμεσα αυτό που κόβω επί τόπου. Χόρτα, φρούτα από δέντρα κλπ. Ούτε εγώ ξέρω να μαζεύω κι εδώ είναι γεμάτος ο τόπος γμτ...
    Περαστικά στην πριγκιπέσσα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευρύνοε, μάλλον στην αφήγηση πάσχω, γιατί πως αλλοιώς να εξηγήσω το ''κλείσε το στόμα σου μαμά'' κάθε φορά που πάω να τους διηγηθώ κάτι; Είναι τυχερός όποιος έχει το χάρισμα να κρέμονται οι άλλοι από τα χείλη του. Εγώ, κλαψ, δεν το έχω!

    Μέτα μου, σε ευχαριστώ πολύ, ήδη είναι τούρμπο από διάθεση και κινητικότητα όσο και ο πρίγκιπας. Να μου φιλήσεις και τους δικούς σου πρωταγωνιστές
    Καλή σου μέρα κοριτσάκι.

    Κική μου, Κική μου, και εγώ κάθε φορά που θα τύχω χειμώνα στο νησί μόνο μαζί με τη θεία μου που είναι γνώστρια, όχι μόνο όλων των ειδών αλλά και που φυτρώνει το κάθε είδος, τολμώ να μαζέψω ή μαζεύω ότι μου κάνει για λάχανο και μετά της τα δίνω να μου τα ξεχωρίσει (όπου πετάει τη μισή σακούλα)
    Πράγματι βρωμάει ο τόπος από βρώσιμα (εδώ που τα λέμε τα περισσότερα τρώγονται εκτός από το διαβολόχορτο) και ζηλεύωωωωω γμτ και εγώ πολύ. Αν ήμουν εκεί θα έπαιρνα εντατικά μαθήματα για χόρτα και άγρια μανιτάρια.
    Ο αδερφός μου ανέβηκε μέχρι το Σκοπό και μάζεψε ένα καλάθι μανιτάρια όπου έγιναν ψητά στα κάρβουνα. Καλύτερα από κρέας, μου είπε. Και ζήλεψα πάλι Κική μου, ζήλεψα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Tί μου θυμισες με αυτη την αφηγηση σου περι χορτων.Διαφορα χορτα μαζεμενα επιτοπου και με μια ψωμενια σκορδαλια ή σαρδελες ή ρεγγα.Τυφλα ναχουν τα υπολοιπα φαγητα....
    Περαστικα σας ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πανόπτη,
    Μμμμ! Ψωμένια σκορδαλιά!!! Τέλεια!
    Αλλά με τη ρέγγα μου τα χαλάς. Σκουράτζο, Πανόπτη μου, σκουράτζο. Το πολύ πολύ ρέγγΟ. :-)
    Ευχαριστούμε, υγιαίνουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μμμμμ... αγριόχορτα! μου 'χουν λείψει εδώ στη ξενιτιά! Με το που κατέβω ΖΑΚ ελπίζω η μάνα να θυμιθει οτι μ 'αρεσουν (αν και δεν είναι δυσκολο να της το θυμίσω). Φυσικά μια αλλη μερα οποσδηποτε αυγολέμονο!! πεθαίνω!
    Για να δούμε τι θα κάνει η νύφη σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλλιτέχνη μου, εψές είχα χωριάτικο κοτόπουλο (του παππού) αυγολέμονο με αφρό δύο δάχτυλα και μπόλικο λεμόνι. Καμμία σχέση με τα αυγοκοφτά που κάνουν εδώ. Μούρλια ήτανε. Εκεί πάνου που είσαι, τα χόρτα το πολύ πολύ να τα κάνουν χορτόπιττα. Άλλη χρήση δεν νογάνε.
    Η νύφη μου έκανε μία σκέψη...: να κάνουμε όλοι μαζί Χριστούγεννα στη Μακεδονία. Λες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή