Βρίζε με, μάνα βρίζε με κι εγώ να φύγω θέλω,
να πάω με τα κάτρεγα, με τα χοντρά καράβια,
να κάμω μήνες να διαβώ και χρόνους να γυρίσω,
να βαρεθούν τα μάτια σου τηράζοντας τζη στράταις
και να μαλλιάσει η γλώσσα σου ρωτώντας τζη διαβάτες
''Διαβάτες που διαβαίνετε, καλοί μου στρατηλάτες,
μην είδετε τον Έρωτα, κι εμένα το παιδί μου;''
''Πες μου σουσούμια του κορμιού ναν τόνε σουσουμιάσω''
''Ήταν ψηλός, ήταν λιγνός, μα ήταν κυπαρισσένιος,
είχε κορμί για τ' άρματα και μέση για πατρώνα,
είχε καιν ώμους τορνευτούς για τα ντουφέκια ανκάνα,
είχε κεφάλι ολόχρυσο και τα μαλλιά μετάξι
Και τα φτερά του λείπανε του γιου μου να πετάξει.''
και εκείνοι απηλοηθήκανε και τέτοιο λόγο λένε.
''Εμείς εψές τον είδαμε στον άμμο ξαπλωμένο,
κι είχε τα θύκια πάπλωμα, τον άμμο ματαράτζι
και τα ξανθά του τα μαλλιά είχε προσκεφαλάκι.
Μαύρα πουλιά τον τρώγανε, κι άσπρα τον τρογυρίζαν
κι ένα πουλί, καλό πουλί, δεν ήθελε να φάει.''
''Φάε και συ μωρέ πουλί, φάε κα συ από μένα,
φάε από πόδια γλήγορα και χέρια προκομμένα,
φάε κι από τη γλωσσούλα μου την αηδονολαλούσα!
Μα θε να κάμω μια γραφή σιδεροβουλλωμένη,
να στείλω στη μανούλα μου τη πολυπικραμένη.''
Ζακυνθινό δημοτικό μοιρολόι από τα ''Φιλολογικά Ανάλεκτα Ζακύνθου'' του Ν. Κατραμή (1880)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ολοι συγκλονιστηκαμε με τον Παναγιωτη. Ηταν αγαπητος με ολους και ολοι τον τιμησαν στο τελευταιο του ταξιδι....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε τέτοιες περιπτώσεις δεν υπάρχουν λόγια... Καλό του ταξίδι...
ΑπάντησηΔιαγραφή....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΧΑΜΗΛΩΝ ΤΟΝΩΝ, ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΓΕΛΑΣΤΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ ΠΡΟΘΥΜΟ!
ΕΝΑ ΠΑΘΟΣ ΟΜΩΣ ΕΙΧΕ...ΤΗΝ ΤΑΧΥΤΗΤΑ!
ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ ΑΚΡΙΒΑ.
ΑΧ ΒΡΕ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ...
ΒΙΑΣΤΗΚΕΣ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙΣ.
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ!!!
Πανόπτη, γνωρίζω την οικογένειά του και λυπήθηκα πολύ γι αυτό που τους ξημέρωσε. Πράγματι ήταν πολύ καλό παιδί κανείς δεν είχε να πει κάτι αρνητικό γι αυτόν εκτός από την αγάπη του στο γκάζι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέτα, πράγματι δεν υπάρχουν λόγια και ούτε παρηγοριά μπορούμε να δόσουμε στους δικούς του.
Κική, πράγματι τα σημεία στίξης μερικές φορές είναι πιο εύγλωτα από τα λόγια...
zantina, Πράγματι, βιάστηκε....