8/9/10

Βόλτα στα καντούνια τση χώρας

Με αφορμή κάποιες μικρο εκρεμμότητες κατεβήκαμε στη χώρα! Στη πραγματικότητα, τουλάχιστον για μένα, ήταν ένα μικρό σκασιαρχείο μακριά από τα παιδιά. Ένα μικρό ''γανιό'' για καφέ και βολτάρισμα με την Μαρίνα, την παιδική μου φίλη. Πάρκαρε κοντά στο Κτελ και μέσα από στενά στρατόνια και καντούνια, που θαρρείς οτι θα κατέληγαν σε ιδιωτικές αυλές, με οδήγησε στην χώρα.
Μερικά από τα καντούνια ήταν πλακοστρωμένα, δίνοντας μια ιδιαίτερα γραφική νότα στη γειτονιά. Συμφωνήσαμε και οι δυό μας οτι αν ήταν όλα τα καντουνάκια έτσι πεζοδρομημένα και υπήρχαν και μερικά τουριστικά μαγαζάκια θα άνέβαζαν λίγο την κίνηση στην περιοχή (στην απο πάνω της Αλ. Ρώμα) που μέχρι στιγμής παραμένει λιγάκι υποβαθμισμένη και σχετικά άγνωστη!

Παραπλεύρως (η φωτογραφία δεν είναι αρκετά καθαρή, δυστυχώς) βλέπαμε άλλα καντούνια και σκαλάκια που οδηγούσαν σε άλλα στενότερα και όλο και πιο στενότερα!
Είμαστε στην ''Οβριακή''! Εδώ η πύλη της Συναγωγής . Σε άλλη μαρμάρινη πινακίδα αποτείνεται φόρος τιμής στον Ugo Foskolo, που μικρό παιδί ακόμη προάσπισε το δικαίωμα στην ανεξιθρησκεία και σε άλλη (πινακίδα) ευχαριστίες στον λαό της Ζακύνθουκαι στον τότε δήμαρχο (Καρρέρ;) για την προστασία που παρείχαν στον εβραϊκό πληθυσμό του νησιού κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου.




Υ.Γ.1

Στη δημόσια βιβλιοθήκη που επισκεφθάκαμε εκείνο το πρωινό, πληροφορηθήκαμε με χαρά οτι σε λίγους μήνες θα ξαναεκδοθεί το ''Λεξικόν Ιστορικόν και Λαογραφικόν Ζακύνθου'' του Λεωνίδα Ζώη (το βρήκα και σε pdf στο διαδίκτυο). Μακάρι, μακάρι, να το δούμε και τυπωμένο!!!





Υ.Γ. 2

Από το προηγούμενο καλοκαίρι είχα βάλει στο μάτι το βιβλίο της Μαρίας Φιορεντίνου ''Παραδοσιακή Ζακυνθινή Κουζίνα''. Ευελπιστούσα οτι θα μου το έκανε δώρο ο άντρας μου, αλλά αφού πέρασε ένας χρόνος και δεν...αποφάσισα να μου το κάνω εγώ δώρο.

Το αγόρασα λοιπόν εκείνο το τεμπέλικο πρωινό που βολτάραμε στη πόλη.

Ένα έχω να πω (για την ακρίβεια δύο)! Είναι απίστευτα πλήρες! Είναι
ά π αι χ τ ο !!!!!!!

Σε επόμενη ανάρτηση θα πω περισσότερα για αυτό το (συλλεκτικό!) βιβλίο που είναι ένα πολιτιστικό ταξίδι στις γεύσεις και στα ήθη αλλοτινών εποχών και ίσως (ακόμη) και του σήμερα

5 σχόλια:

  1. Εχω να κάνω μια παρατήρηση...
    Όσα χρόνια σε ξέρω ποτέ δε θυμάμαι να περπατήσαμε μαζί στα καντούνια τση χώρας... Ούτε καν στην πλατεία δηλαδή, ποια καντούνια! Όλο χωριό, χωριό και πάλι χώριο. Πάλι καλά που πάμε για μπάνιο τουλάχιστον. Το να έχουμε πάει με τα πόδια στη Λούχα και ούτε μια φορά στη χώρα δεν είναι φυσιολογικό... Το ξέρεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Kalitexni, και δεν το λες τόσο καιρό βρε παιδί μου, οτι θέλεις να σε περπατήσω στα καντούνια;
    Μετά χαράς και όποτε θέλεις, μόνο μη μου ζητάς να σου αγοράσω πραγματάκια όπως κάνουν ή έκαναν τα ανηψάκια μου. Έχεις δίκιο, πρέπει να το κανονίσουμε για τη χώρα γιατί η κατάβαση στο Κορακονήσι ήταν ιδιαίτερα κοπιαστική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με το που ειδα την 1η φωτογραφια, καταλαβα οτι κατεβηκατε απο το Κτελ με τα ποδια. Οντως εκει τα καντουνια ειναι ομορφα και αν ηταν λιγο πιο τουριστικά, θα ήταν καλό για την περιοχή και θα μας άρεσε και μας περισσότερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω (αρκετό καιρό πριν άφηνα σχόλιο σε κάποια ανάρτηση)και παντα σε αναρτήσεις με σχέση την Ζάκυνθο. Αν και μένω μόνιμα πια εδώ, με πληγώνει,γιατί δεν την σεβόμαστε πια και την πληγώνουμε κι εκείνη μας το ανταποδίδει με την ασχήμια που δεν της στέκει
    και δεν της αρμόζει απο την ιστορία της κιόλας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητή Ιωάννα,
    Τυχαία μετά από τόσον καιρό διάβασα τις εντυπώσεις σου για το βιβλίο μου. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Μου δίνουν δύναμη να προχωρήσω και να κάνω και άλλα παρόμοια πράγματα στη ζωή μου.
    Μαρία Φιορεντίνου

    ΑπάντησηΔιαγραφή