Ο κόρφος της μάνας μας, καθώς και η κάμερά της, μοσχοβόλαγε μπουγαρίνια!
Της άρεσε πάντα, να τα περνά σε ένα λεπτό ξυλαράκι και να τα βάζει όλα, έτσι μαζεμένα στον κόρφο ή στη πούρσα της!
Αγαπημένα τσης λουλούδια , ήταν και τα τσαντσαμίνια, οι γραντούκες, οι γαρδένιες, (αλήθεια τι να έγιναν όλες αυτές που είχε στην αυλή;), οι μανώλιες και τα λευκά τα κρίνα!
Γιόμιζε τη κάμαρά τσης με πιατάκια και ποτηράκια με νερό που μέσα πλέανε τα άνθη και άφηνε ορθάνοιχτα τα παράθυρα όλη νύχτα για να μη τηνε βουρλίσει η μοσκάδα!
Όλα τα λευκά αγάπαγε, και τσι χλωμές τσι φρέζιες, και από τσι πρασινάδες αγιόκλημα, βασιλικό και λουϊζα!
Από ούλα διάλεξα μια μανώλια, επειδή το ' χε καϋμό που ποτέ δεν κατάφερε να γκενιαστεί μία για το σπίτι.
Μακάρι, να υπήρχε τρόπος να λάβει αυτή, που της αφιερώνω!
Χρόνια Πολλά στις Μαμάδες σας!
Χρόνια Πολλά σε όλες τις Μαμάδες!
Τα τσαντσαμίνια Φιόρο μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η δική μου γέμιζε το κόρφο της όπου έβρισκε γιατί δικά μας δεν είχαμε..μόνο αγιόκλημα που κρεμόταν στο βορινό παράθυρο και σούρωνε η μοσχοβολάδα από τσι γρίλιες..
Μανώλιες που τις λατρεύω τις χαίρομαι στη Γρανάδα του Λόρκα που περνάω πολλές φορές τα καλοκαίρια μου.
Στη Ζάκυνθο μια φορά είχα μαγευτεί κυριολεχτικά όταν μου ήρθε η μοσχοβολιά της από ένα αρχοντικό.
Χρόνια πολλά καρδούλα μου!
Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου
και να σε χαίρονται όλοι όσοι σε αγαπούν!
Mareld,Θαλασσένια μου, χρόνια πολλά και σε σένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αρχοντικό που εγώ θυμάμαι με ένα δέντρο μανώλια στην αυλή του, ήταν της Κλημεντίνας κάτω από τις Βαρρές!
Σε φιλώ.