Ο Πλαστογράφος της Αναφωνήτριας

Κάθε φορά που το νησί απειλουνταν με ξεκληρισμό και αφανισμό- και δεν ήταν λίγες οι φορές- και εφόσον οι ύμνοι και οι προσευχές, με όσο πάθος κι αν είχαν ειπωθεί, δεν είχαν απότέλεσμα, οι ζακυθινοί χρησιμοποιοιούσαν τα μεγάλα μπρόγια για να φτάσει, επιτέλους, η κοινή προσευχή τους για έλεος, στους ουρανούς. Ανομβρία; Λοιμική; Σεισμοί; Στις φοβερές και κρίσιμες στιγμές κάποια από τις κυρίες των βουνών, Σκοπιώτισσα, Αναφωνήτρα, Κεριώτισσα κ.α. ή και δύο από αυτες, ή και τρεις, κατέβαιναν στη χώρα, είτε για προσκύνημα, είτε για λιτάνευση, με κάθε επισημότητα που απαιτούσε το τελετουργικό. Με το αζημίωτο, φυσικά! Κάποια φορά, γύρω στo 1677, είχαν κατεβάσει την Παναγία Αναφωνήτρα στους Αγίους Αποστόλους στη Χώρα, γιατί είχε καιρούς να βρέξει και κιντυνεψανε να ζημώσουνε τσι χριστοκουλούρες με κρασί σκέτο. Ανομβρία και ξεραϊλα τόση, που στη Strada delle Εrbe οι ζοχιοί και τα χεροβότανα, κάνανε ένα μάτι! Δίψαε ο κόσμος, δίψαε και η γής που είχε γένει ούλο σκισίες (Πώς είναι το κρακελέ;) Τότες, λοιπόν, ο κρης ιερέας Κέκος ή Γκέκος (ή Τσέκος από το Φραγκίσκος ή Φρατζέσκος) Καλλέργης, που υπηρετούσε στον ναό των Αγίων Αποστόλων, σκέφτηκε: γιατί να ταλαιπωρείται η σεπτή εικόνα της κυράς με τα ανεβοκατεβάσματα δώθε κείθε με το μουλάρι του μοναστηριού, και να κιντυνεύει να πέσει σε κάνα γκρεμό ή σε καμμία νεροσυρμή και να τσακιστεί για μισό βατσέλι με άσπρα; Ατός του ζωγράφος, αγιογράφος ήτανε. Ε, μπόρειε λοιπόν, να κάμει μία ολόιδια πιτούρα του κονίσματος και να στέκει ολοχρονικοίς εδεκεί στη Χώρα. Μήπως δεν την είχανε χρεία κάθε μουμέντο; Ούτε οι σεισμοί λείψανε ποτές, ούτε οι πανούκλες και οι βλογιές! Έπειτα, ήθελε να κάμει και μια εκκλησία δική του, που ως ιερέας ρεφερενταριος δεν θα μπορειε να μαζέψει τα χρειαζουμενα τσεκινια ούτε στον αιώνα τον άπαντα. Δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. Πήρε τα πενέλα του, το ''δε άστα'' και ''δε βάρω'', τα κολόρια και ασπραδια αυγού και έφτιαξε μια ολόιδια! Κάποιος, ...κάπως, ...δεν ξέρω πώς, ...μαθεύτηκε! Και να, ο Καλλέργης να τραβιέται στα κριτήρια... και ούλο το νησί να έχει βουήξει για το ανοσιούργημα και τον ιερόσυλο ...και να η τρομολαγνεία και οι Κασσάνδρες ...που θα μας κάψει ο θέος,...θα μας βουλιάξει συφορά μας, που ο κακοχροναναχει... που να μη τονε ευρει άλλη μερα, που να συντριβεί και να τσακιστεί , να ξακληριστεί, να αφανιστει κλπ κλπ . κατάρες. Το Τζουντιτσιο πήρε μέρες και μερες, μέχρι ο πρεβεδούρος Γιακουμής Κορνάρος (Κορνέρ1676-1678) να αποφανθεί και με διάταγμά του να ορισει οτι πρέπει το αντίγραφο της εικόνας της Αναφωνήτριας να μείνει για πάντα μαζί με το πρωτότυπο.
Δεν γνωρίζω αν επιβλήθηκε ποινή και τι είδους στον Τσέκο,
είναι όμως γεγονός οτι την ίδια χρονιά του δωρήθηκε ή του είχε δωρηθεί ένα οικοπεδάκι πάνω στη Σαρτζάδα για να χτίσει το όνειρό του: μία εκκλησία, με τον όρο να γίνεται πότε πότε κάνα μνημόσυνο ή κάνα τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του δωρητή. Όπερ και εγένετο! Έκτισε, εκεί στη Σαρτζάδα, τον ναό της Αγίας Αννας και Ιωακείμ όπου τον αμπελίρησε με δικά του έργα. Δια χειρός του! Αργότερα ο γιος του, Νικολαος Καλλέργης, σπουδαίος ζωγράφος, εκόσμισε με έργα του σημαντικούς ναούς του νησιού. Ένα από αυτά είναι στον Άγιο Χαραλαμπη στο ποτάμι, όπου αιωνες μετά, κατά την αφαίρεση του "πουκαμισου" της εικόνας για συντήρηση, οι σύγχρονοί μας πρόσεξαν ότι στο φόντο είχε ζωγραφίσει και την πόλη της Ζακύνθου όπως ακριβώς ήταν στην εποχή του (18ος)

---------------------------------------------------------------------------
Η Φωτογρφία είναι από το μπλογκ του π. Panagiotis Kapodistrias''Νυχθημερόν'' http://www.nyxthimeron.com/2014/08/8_7.html
http://1.bp.blogspot.com/…/AAAAAAAB9eU/_tkyyhReMx4/s1600/An…